เกร็ดความรู้

สระเปลี่ยนรูป

วิธีใช้สระ 

สระเป็นส่วนประกอบส่วนหนึ่งของการประสมอักษร ซึ่งมีวิธีการใช้แตกต่างกัน ดังนี้ 1. สระคงรูป คือการเขียนสระตามรูปเดิมเมื่อประสมอักษร เช่น กะ เตะ โปะ เคาะ กอ กำ หัว เป็นต้น สระ -ะ, เ-ะ, โ-ะ … ในคำที่ยกมาไม่มีการเปลี่ยนแปลงรูปเมื่อประสมอักษร 2. สระเปลี่ยนรูป คือ สระที่มีการเปลี่ยนแปลงรูปเมื่อประสมอักษร เช่น กับ ( ก + “ ะ ” + บ) เจ็บ (จ + “ เ-ะ ” + บ)  เกิน (ก + “ เ-อ” + น ) เป็นต้น 3. สระลดรูป คือ สระที่เขียนลดรูปเมื่อประสมอักษร เช่น ณ (ณ + “ ะ ”)  งก (ง + “ โ-ะ ” + ก)

  การใช้สระ อะ อือ เอะ โอะ เอาะ ออ เออ อัว 

สระอะ (-ะ ) ใช้ได้หลายแบบ เขียนคงรูป เช่น กะ นะ เปลี่ยนรูป เช่น กัด จัน หรือ เปลี่ยนรูป

เป็น ร หัน เช่น วรรณ ขรรค์ และเขียนลดรูป เช่น ณ ธ ทนาย พนักงาน อนุชา

สระอือ ( - ื )เขียนคงรูป เช่น ปืน ยืม เมื่อไม่มีตัวสะกดจะเปลี่ยนรูป โดยเพิ่ม อ เช่น มือ ถือ ดื้อ

สระเอะ ( เ-ะ) เขียนคงรูป เช่น เตะ เฟะ เปะ เมื่อมีตัวสะกดจะเปลี่ยนรูป เช่น เจ็บ เล็บ เห็บ เป็นต้น

สระโอะ (โ-ะ) เขียนคงรูป เช่น โปะ โต๊ะ เขียนลดรูป เมื่อมีตัวสะกด เช่น งก หก รก คม ลง

สระเอาะ (เ-าะ) เขียนคงรูป เช่น เคาะ เจาะ เหาะ เปลี่ยนรูปเมื่อมีตัวสะกด เช่น ก็อก น็อค ม็อบ

สระออ (-อ) เขียนคงรูป เช่น กอ หอย ลอย ฝอย ลดรูป เมื่อสะกดด้วย ร เช่น ถาวร วงจร ลูกศร วานร พร

สระเออ (เ-อ) เขียนคงรูป เช่น บำเรอ เธอ อำเภอ ลดรูปเมื่อสะกดด้วย ย เช่น เนย เสย เตย เขยเปลี่ยนรูปเมื่อมีตัวสะกดอื่น ๆ เช่น เกิน เหิน เริง เลิก เลิศ เนิบ

สระอัว ( - ัว) เขียนคงรูป เช่น หัว มัว รัว เขียนลดรูป เมื่อมีตัวสะกด เช่น ลวด กวน นวด บวก

แหล่งที่มา...

ประโยคในภาษาไทย 

        

ประโยค

ประโยค หมายถึง ข้อความที่มีทั้งภาคประธาน และภาคแสดง  มีใจความสมบูรณ์ครบถ้วน รู้ว่าใครทำอะไร ที่ไหน อย่างไร

ประโยคแบ่งตามจำนวนเนื้อความได้ ๓ ชนิด คือ

๑.  ประโยคความเดียว (เอกัตถประโยค) คือประโยคที่มีใจความเดียว คือมีบทประธานบทเดียว และบทกริยาเพียงบทเดียว เช่น 

·         รถของคุณแม่เสียบ่อย ๆ

·         เจ้าแต้มสุนัขข้างบ้านจะกัดเจ้าวุ่นของฉัน

·         ฉันกำลังอ่านหนังสือสารคดีด้วยความสนใจ

·         น้อง ๆ ชั้นปีที่ ๑ เชื่อฟังพวกเราพี่ชั้นปี ๒ อย่างดี

ข้อสังเกต ประโยคความเดียว สันธานที่ใช้เชื่อมบทกรรมหรือวิเศษณ์เป็นการเชื่อมคำ

๒.   ประโยคความรวม (อเนกัตถประโยค) คือ ประโยคที่รวมประโยคความเดียวตั้งแต่ ๒ ประโยคขึ้นไปเข้าด้วยกัน โดยมีสันธานเป็นเครื่องเชื่อม เช่น

·         เก่งทำงานบ้านและร้องเพลงเบา ๆ

·         อาหารและยาเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับมนุษย์

·         หลานช่วยพยาบาลย่าจึงหายป่วยเร็ว

·         เธอจะทานผลไม้หรือขนมหวาน

ข้อสังเกต สันธานใช้เชื่อมประธานหรือกริยาเป็นการเชื่อมประโยค

๓.ประโยคความซ้อน (สังกรประโยค) คือประโยคที่ประกอบด้วยประโยคหลัก      (มุขยประโยค) และประโยคย่อย (อนุประโยค) มารวมเป็นประโยคเดียวกัน โดยมี     ประพันธสรรพนาม (ผู้, ที่, ซึ่ง, อัน) ประพันธวิเศษณ์ หรือบุพบทเป็นบทเชื่อม 

   ประโยคหลัก (มุขยประโยค) คือ ประโยคที่เป็นใจความสำคัญที่ต้องการสื่อสาร

   ประโยคย่อย (อนุประโยค) คือ ประโยคที่ทำหน้าที่ขยายความประโยคหลักให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น

ประโยคความซ้อน	ประโยคหลัก(มุขยประโยค)	ประโยคย่อย(อนุประโยค)	ตัวเชื่อม
ฉันรักเพื่อนที่มีอารมณ์ขัน	ฉันรักเพื่อน	เพื่อนมีอารมณ์ขัน	ที่ (แทนคำว่าเพื่อน)
พ่อแม่ทำงานหนักเพื่อลูกจะมีอนาคต สดใส	พ่อแม่ทำงานหนัก	ลูกจะมีอนาคตสดใส (ทำงานหนักเพื่ออะไร)	เพื่อ
ครูบอกให้นักเรียนแสดงความเคารพ	ครูบอก	นักเรียนแสดงความเคารพ (ขยายกิริยา"บอก" บอกว่าอย่างไร)	ให้

แหล่งที่มา